Πόσο ωραία ήταν εκείνα τα "μη" που ακούγαμε από τους άλλους και για ένα περίεργο λόγο,αισθανόμασταν την σκανδαλιάρικη διάθεσή μας να κορυφώνεται και πρέπει να τα ξεπεράσουμε αυτά τα κακά "μη",να μην υπάρχουν πια,να δούμε τι είναι μέσα σ' εκείνο το ντουλάπι της γιαγιάς,τι έχει κρύψει εκεί ψηλά η μαμά και δεν θέλει να σκαρφαλώσουμε να δούμε,τι έχει το υπόγειο εκεί κάτω και δεν κάνει να πάμε,σίγουρα δεν θα μεγαλώσουμε αν δεν πιούμε μια φορά γάλα;Και άλλα τόσα "μη" που ξεπεράσαμε και νιώσαμε δυνατοί,μεγάλοι,σαν να κρατάμε τον κόσμο στα χέρια μας μαζί με την γενναιότητά μας.Και μετά μεγαλώσαμε για τα καλά.Και φρικάραμε!
Και δεν είναι ότι μεγαλώσαμε φυσικά,βιολογικά μόνο,αλλά μεγαλώσαμε και μέσα μας.Και δεν εννοώ την ωριμότητα,αυτό είναι κάτι άλλο που μας βοηθά να ξεχωρίζουμε το λάθος και το σωστό,ενώ θέλουμε να κάνουμε το λάθος για παράδειγμα.Δεν το κάνουμε όμως.Βάζουμε μόνοι μας στον εαυτό μας πια εκείνα τα αυστηρά και ψυχρά "μη",μας μαλώνουμε για την παραμικρή ανοησία αντί να την απολαύσουμε γιατί έγινε πια,τελείωσε.Αυτομαστιγωνόμαστε χωρίς να φταίμε πολλές φορές,απλά και μόνο επειδή παραφερθήκαμε λίγο και βγήκαμε από το πρόγραμμα.Είμαστε πια ρομποτάκια με μη,δεν,όχι,πρέπει και αρνούμαστε να σκεφτούμε έξω από το κουτί και να δούμε λίγο πιο μακρυά από τον ορίζοντα,φοβούμενοι πως θα χαθούμε,πως δεν θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το άγνωστο.
Το άγνωστο μπορεί να τρομάζει,να προκαλεί αναταραχή,φτιάχνοντας όμως φυλακές για τον εαυτό σου στερείσαι εικόνες,συναισθήματα,χρώματα,αρώματα και την ευκαιρία να φτιάξεις τις πιο υπέροχες αναμνήσεις σου.Και στην τελική,σκέψου πως δεν θα ήξερες να κολυμπάς αν δεν έμπαινες στην θάλασσα.Δεν θα μάθαινες ποδήλατο αν δεν έβγαζες εκείνα τα μικρά ροδάκια.Δεν θα ερωτευόσουν αυτόν που τώρα δεν θα άλλαζες με τίποτα,αν δεν κοίταζες ανάμεσα στον κόσμο.Δεν θα έβλεπες τα θαύματα του κόσμου,αν δεν ταξίδευες.Τόλμησε να ρισκάρεις όσο μπορείς.Μόνο με την τόλμη γνωρίζει κανείς τις δυνατότητες,τις αντοχές,την δύναμη και τον εαυτό του.Ο κίνδυνος παραμονεύει σε κάθε δευτερόλεπτο κι αν του κρυφτείς,εκείνος θα σε βρει.Βάλε μπρος εκείνο το θάρρος-θράσος που είχες σαν παιδί (χρειάζεται καμιά φορά) για να εξερευνήσεις την ζωή σου.Και κάνε "την παλαβή" που λέει κι ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. ;)
Άσε που η τύχη,βοηθά κατά 99% τους τολμηρούς.Διασταυρωμένο.
Α,την φαντασία μην ξεχάσεις!
